Tο Ολυμπιακό Meeting και οι Μονοήμεροι Ολυμπιακοί

΄Ενα από τα αγωνίσματα που παρακολουθώ σχεδόν κάθε χρόνο στην αθλητική συνάντηση της πόλης μου είναι το άλμα εις μήκος ανδρών. Το παρακολουθώ επειδή το επίπεδο είναι υψηλό, αλλά κυρίως επειδή μου αρέσει έτσι κι αλλιώς. Αν και η είσοδος είναι ελεύθερη βρίσκω πάντοτε μία καλή θέση κοντά στο σκάμμα. Μάλιστα μπορεί κανείς να σταθεί τόσο κοντά στα κάγκελα που η άμμος από τα άλματα να πετάγεται μέχρι τα πόδια του. Μόνο πέρυσι κάθησα στη δεύτερη ή τρίτη σειρά γιατί ταυτόχρονα με τη διεθνή συνάντηση έγιναν και οι διασυλλογικοί παίδων και έτσι παρακολουθούσαν αρκετοί μικροί αθλητές με τους φίλους και τους γονείς τους.
Φέτος, το επίπεδο αναμένεται να είναι ακόμα πιο υψηλό, τουλάχιστον όσον αφορά τον πρώτο αθλητή, αν ο Τσάτουμας αποφασίσει να λάβει μέρος όπως κάνει συνήθως. Σχεδόν κάθε ένα άλμα που έκανε τις τελευταίες ημέρες θα ήταν πανελλήνιο ρεκόρ με τα δεδομένα του προηγούμενου μήνα, ενώ αν επαναλάβει το καλύτερο άλμα του, είναι βέβαιο πως κερδίζει οποιονδήποτε αγώνα. Θα περίμενε κανείς ότι σε συνδυασμό με τα άλλα μεγάλα ονόματα που έρχονται κάθε χρόνο, το στάδιο θα έπρεπε να γεμίσει. Και κάτι τέτοιο θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου εκτός από την χώρα η οποία θεωρητικά ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τον αθλητισμό που έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα τη διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, που μοιράζει αμοιβές και θέσεις εργασίας στους καλύτερους αθλητές και που κάνει τα στραβά μάτια αν κάποιοι από αυτούς είναι ύποπτοι για κλέψιμο επιδόσεων.
Αντιθέτως, σε χώρες που ασχολούνται με τον αθλητισμό περισσότερο από εμάς, αλλά το διαφημίζουν με χαμηλότερους τόνους, τα πανάκριβα εισιτήρια εξαντλούνται. Δείτε για παράδειγμα τον ιστότοπο του meeting της Ζυρίχης, το οποίο έχει το ανεπίσημο όνομα "Οι μονοήμεροι Ολυμπιακοί". Αν θέλετε, στείλτε ένα mail για να ρωτήσετε πόσο κάνουν τα εισιτήρια και αν υπάρχει πιθανότητα να βρείτε για τη φετινή διοργάνωση.
Ξέρω, ξέρω. Οι Ελβετοί δεν θα διοργανώσουν ποτέ τόσο μεγάλους και επιτυχημένους αγώνες όσο οι δικοί μας Ολυμπιακοί, και θα τους νικάμε σε όλα τα αθλήματα εκτός από αυτά τα οποία δεν έχουν καμία σημασία όπως το σκι ή η ιππασία. Και αν κάποτε μας νικήσουν, τότε μπορούμε να τους δείρουμε αφού όπως όλοι ξέρουμε είναι του χεριού μας.
Πάντως νομίζω πως αυτοί απολαμβάνουν τον αθλητισμό (ενεργά ή παθητικά) περισσότερο από εμάς.